بررسی رابطه بین استرس شغلی و رضایت شغلی در میان پزشکان متخصص زنان

مقدمه: پیامدهای مثبت رضایت شغلی منجر به افزایش بهره وری، تضمین سلامت فیزیکی و روانی، و افزایش سرعت آموزش های مهارتهای شغلی جدید می شود. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه استرس شغلی با رضایت شغلی می باشد. روش کار: جامعه آماری در این مطالعه توصیفی کلیه پزشکان متخصص زنان می باشند. با روش نمونه گیری در دسترس، 130 نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده شامل پرسشنامه 35سوالی استرس بیمارستانی شامل پنج مولفه استرس شغلی (عوامل آرگونومیکی، ابهام، نوبت کاری، عوامل شیمایی و کم باری نقش) و پرسشنامه 45 سوالی رضایت شغلی اسمیت و هیولین بود. داده ها پس از جمع آوری با استفاده از نرم افزار آماری spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: یافته ها مشخص کرد که پنج مؤلفه های استرس شغلی، می تواند به طور معنی داری رضایت شغلی را پیش بینی کنند که در مجموع 79% از واریانس متغیر رضایت شغلی را تبیین می نمایند. نتایج آزمون فریدمن نشان داد که از دیدگاه شرکت کنندگان مؤلفه های رضایت شغلی به ترتیب ویژگی شغل دارای رتبه اول، حقوق و مزایا رتبه دوم، شرایط کار رتبه سوم و ارتقاء شغلی در رتبه چهارم قرار دارند. متخصصان زیر 40 سال از رضایت شغلی بالاتری نسبت به گروههای سنی 41 تا 50 سال و 51 تا 60 سال برخوردار بودند. نتیجه گیری: به نظر می رسد استرس شغلی یکی از عوامل تأثیرگذار منفی در رضایت شغلی در بین پزشکان متخصص زنان می باشد.